برای در راس امور قرار گرفتن مجلس، اولین شرط، رعایت قانون و اعتدال در هر شرایطی است حتی اگر عمل به آن به ضرر خود فرد تمام شود. در این زمینه خاطره‌ای از سید عبدالباقی، پسر شهید مدرس نقل شده که خواندنی است. سید عبدالباقی در خاطراتی که از پدر به یاد دارد، تعریف می‌کند:
تصور می‌کنم دوره چهارم بود و شاید شش ماهی از عمر #مجلس می‌گذشت، می‌دانیم #مدرس در این دوره لیدر (رهبر) اکثریت و در اوج شهرت و قدرت بود. یکی از روزها نزدیک غروب عده‌ای از نمایندگان به مناسبتی که حالا فراموش کرده‌ام و شاید یکی از اعیاد بود به خانه ما آمدند. جمعیت متراکم و زیاد بود، من با خرما از واردین پذیرایی می‌نمودم. یکی از نمایندگان گفت: حضرت آقا من از طرف قاطبه نمایندگان استدعایی دارم که امیدوارم اجابت گردد.
مدرس باهمان سادگی و لهجه خاص خود پاسخ داد: در ولایت ما ضرب‌المثلی هست که می‌گویند سلام… بی‌تمنا نیست، بفرمائید چه مطلبی است؟
آن نماینده گفت: حضرت آقا مسبوقید که #حقوق نماینده مبلغ صد تومان است و این برای اداره زندگی کم است، ترتیبی دهید که مجلس این مبلغ را به دویست تومان برساند. مدرس در جواب گفت: نظر شما درست یا غلط در مورد آن بحثی ندارم ولی روزی که انتخاب شدید مشخص بوده که حقوق شما صد تومان است و با رضایت وکالت را انتخاب کردید یا انتخابتان کردند، اگر حالا ناراضی هستید باید استعفا بدهید و اعلام کنید که ما با حقوق دویست تومان حاضریم قبول نمایندگی کنیم اگر موکلین یا آنها که شما را انتخاب کرده‌اند راضی شدند و باز هم به مجلس آمدید، حق دارید دویست تومان بگیرید غیر از این هم راهی ندارد.»
✔️ اگر سخن را منطقی یافتید آن را منتشر کنید.
✍ سید مصطفی کلامی هریس در کانال تلگرامی اش نوشت:
✅ اگر فردی را می‌شناسید، که وقتی قرار است برای کسی کاری انجام دهد، لازم نباشد که به او سفارش شود که آشناست» و اساسا کیفیت کارش برای آشنا، غریبه، فرزند، همسایه و هر فرد دیگری به یک اندازه خوب است، بدانید که شما با یک سرمایه بزرگ اجتماعی آشنا هستید. اگر خودتان این منش را دارید، خوشا به حالتان و دست مریزاد.
⚡️ این یک معیار برای شناسایی افراد درستکار است. اگر مغازه‌داری بین مشتری آشنا و غریبه تفاوتی نمی‌گذارد؛ اگر یک معمار، در خرید مصالح و احداث یک ساختمان، برایش فرقی ندارد که ساکن خانه، فرزندش خواهد بود یا یک غریبه؛ اگر یک رئیس بیمارستان، حاضر است عزیزش را در همان بیمارستان تحت مدیریتش بستری کند؛ این‌ها همه افراد بسیار بسیار ارزشمندی هستند. باید قدرشان دانسته شود. این افراد، در کارشان سنگ تمام گذاشته‌اند.
ما در هر کار و حرفه‌ای که هستیم، همه با هم یک پازل را درست می‌کنیم. هر کدام از ما، یک یا چند قطعه داریم که در کنار قطعات دیگران قرار می‌دهیم تا تصویری بزرگ را بسازیم. حال اگر منظره نهایی، دلپذیر و زیباست، خوش به حال همه‌مان. اما اگر این طور نیست، همه با هم، مجبوریم زشتی این منظره را تحمل کنیم. امیدوارم، روز به روز، تصویر زیباتری را بسازیم و برای آیندگان و کشور عزیزمان ایران، به یادگار بگذاریم.
میزان واردات کالای قاچاق به کشور خواه 25 یا 15 میلیارد دلار باشد، به طور قطع با قاطر یا از مبادی غیر رسمی انجام نمی‌شود؛ بلکه به دلیل فساد ساختاری از مرزهای رسمی وارد میشود.
میزان واردات قاچاقی کالا در کشور ما خواه 25 میلیارد دلار، یا آن طور که می‌گویند 15 میلیارد دلار باشد، تصور جا به جایی تمام این کالاها توسط قاطر و از مبادی غیر رسمی تصوری نادرست است.
تنها کافی است محاسبه کنید که برای 25 میلیارد دلار جا به جایی کالای قاچاق چه میزان قاطر احتیاج است؟ خواهید فهمید برای جا به جایی این همه کالای قاچاق باید میزان قابل توجهی قاطر از خارج از کشور وارد کنیم! پس بی‌راه نگفته‌ایم، اگر مسیر ورود و خروج کالای قاچاق را مبادی رسمی کشور بدانیم.
ادامه مطلب
درباره این سایت